رعايت شئونات اسلامي الزامي است!!!

امروز به همراه سيزيف رفته بوديم سازمان مديريت و برنامه ريزي تو ميدان بهارستان كه يك سري
اطلاعات در مورد محل تحقيقمون به دست بياريم و از كتابخونه ي اونجا استفاده كنيم. يكي از دوستام بهم گفته بود خيلي به حجاب و آرايش گير مي دن. ما هم آرايش نكرديم و رفتيم . فكر مي كنيد چي شد؟؟ ما رو راه ندادند . چرا؟ چون مانتو هامون تو معيار اونها كوتاه بود . مي خواستم به زنه كه كنترل مي كرد بگم هنوز مانتوي كوتاه نديدي . فكرشو بكنيد زنه حتي از ما نپرسيد چي كار داريد اولين حركتي كه كرد اين بود كه خانم برو عقب اول پوشش ات رو ببينم بعد كارت رو بگو . منو كارد مي زدن خونم در نمي اومد . بيچاره سيزيف كه هر چي غر بود سر اون زدم . شرمنده ام سيزيف . حالا يه روز ديگه بايد برم اما اين دفعه شئونات اسلامي رو بايد رعايت كنم. واي آرزو مي كردم ما يه روز از دست اين مسخره بازي ها و اعمال سليقه ها راحت بشيم .حالا مانتوي ما دوتا فقط چند سانت بالاتر از زانو بود. انگار دارم مي رم مسجد يا امامزاده . بابا دارم مي رم يه سازمان اداري. تازه من با همين مانتو ام مي تونم برم مسجد !!!بدتر از همه اين تحقيري بود كه آدم مي شه . وقت گذاشتي و كلي راه اومدي . اون هم تو ترافيك تهران و از كارت زدي حالا بايد بري دوباره بياي . تازه كلي پول كرايه تاكسي هم داديم. من هم كه اينقدر عصباني بودم پشت سر هم غر مي زدم.دعا مي كردم اين كاندوليزا رايس هر چه زودتر بياد اين بمب هاش رو بريزه رو سر اينها . از دست اين مسخره بازي ها كه با نام اسلام مي شه راحت بشيم!!!

تابو شکنی در روابط دوستی

مدت زیادیه که دارم در مورد شکستن یه تابوی بزرگ فکرم می کنم . در بعضی موارد به قطعیت رسیدم اما دلیل اصلی که نمی تونم این کار رو انجام بدهم موقعیت کنونی و وابستگی مالی به خانواده و شرایط اجتماعی زندگی ام هستش . اگر مسئله رو بشه، به احتمال 100 درصد من از خانواده طرد می شم . اما از طرفی چون حاضر نیستم هیچ قید و بند و تفکر سنتی رو بپذیرم یا بعدها برای رفع و رجوع این مسئله کلاه سر طرف مقابلم که هر کسی می تونه باشه بگذارم به احتمال زیاد این کار رو انجام می دم . از عمل کردن بهش مطمئنم که پشیمون نمی شم چون خیلی وقته که دارم فکر می کنم . اما احتمالاً انجامش رو به زمانی موکل می کنم که شرایط اقتصادی مناسبی داشته باشم و تا حدودی استقلال پیدا کرده باشم. مشکل ِ اصلی، در حال حاضر، من نیستم چون تضاد درونی ام حل شده اما شرایط بیرونی مانع اصلی شده . توی شکستن یه تابو افراد درگیر با اون از یه طرف دچار تناقضات درونی هستند و از طرف دیگه مانع های بیرونی مسئله رو پیچیده تر می کنه . مثلاً سالها پیش که رابطه دختر و پسر قبل از ازدواج یه تابوی بزرگ بود خیلی از افراد غیر از مشکلات درونی دچار شرایط خفقان آور بودند اما روابط آزاد خیلی راحت خودش رو به جامعه تحمیل کرد چرا که نیاز جامعه ی امروز بود و امروزه به میزان وسیعی رشد کرده و سیر طبیعی خودش رو داره طی می کنه . گرچه هنوز هم در ذهن خیلی ها یه تابو هستش و خیلی از دختر وپسرها اون رو از خانواده هاپنهان می کنند و یا اینکه خیلی از دخترها تأکید دارند توی جمع دوستان خودشون بگن که دوست پسر من حتی به من دست نمی زنه چه برسه به اینکه من رو ببوسه و خودشون رو در رابطه با جنس مخالف، مثل مریم مقدس معرفی می کنند که هیچ نیاز جنسی ندارند و حتماً فرشته ی آسمانی هستند و از نظر غریزه و میل جنسی آدمیزاد نیستند ، که من هم کم ندیدم . نمونه اش دانشکده ی ما که پر از، اینجور آدم هاست. یا مثلاً پارسال که من توی خوابگاه توی اتاقی افتاده بودم که در این زمینه بچه ها فکر خیلی بسته ای داشتند و توی روابطشون می خواستند اثبات کنند که ما خود مریم مقدس هستیم . بعضی هام که اصلاً همچین چیزی رو انکار می کردند و اگر مثلاً می فهمیدن که تو دوست پسر داری حرفهایی نبود که پشت سرت نزنند .یا اگر هم رابطه اشون رو می گن حتماً تأکید می کنند که قراره ما با هم ازدواج کنیم و فکر نکنید که من یه دختر پتیاره ام که هر چند ماه یک بار با یه نفر دوست هستم . نه، اگر رابطه ای هست آخرش به ازدواج می رسه . والدین هم که فقط همین(ازدواج) رو می خوان . این از دید بد و منفی فرهنگ جامعه ی ما ناشی می شه که زن رو یا مریم مقدس می دونه یا پتیاره که هر شب با یکی می خوابه . البته این دید مریم مقدس کمی تعدیل شده و تبدیل شده به معشوقه ای که با جنس مخالف رابطه داره اما با حفظ حدود . از نظر روانی نیاز داره اما نیاز جنسی نداره . به جنس مخالف وابسته نمی شه مگر اینکه قول ازدواج گرفته باشه . اگر هم یه وقت وابسته شد نباید بگذاره که دامنش مبادا آلوده بشه و از نظر جنسی اصلاً نباید وابسته بشه . کلاً باید دور این یه مورد رو خط بکشه که خطرناکه. اگر هم نشانه ی پاکی اش (بکارتش ) به فنا رفت خوب بعداً که خواست ازدواج کنه می ره می دوزه که یه کلاه بزرگ هم سر خودش بگذاره و هم سر طرفش. تازه طرف مقابل هم خوشحاله که خانم پاک می باشندغافل از اینکه طرف هم خودش قبل از ازدواج رابطه ی جنسی داشته اما چون راهی برای کشف اون نیست پس از اتهام(اصلاً چرا رابطه ی جنسی داشتن قبل از ازدواج یه برچسبه یا مثل یه اتهامه؟من فکر می کنم کسی که رابطه ی جنسی داره بلوغ جنسی درست و حسابی داره و نیاز خودش رو درک می کنه و با شناخت جنسی دست به انتخاب طرف مقابل خود می زنه) مبرا است و با همه ی اینها زنی رو می خواد که حتماً دست نخورده باشه چون قراره که خودش بعد از ازدواج تغییر رویه بده و آدم خوب و سر به راهی بشه که تا آخر عمر به زنش وفاداره. وهمه به همین راضی اند که بدبختانه توی این جامعه ی گنداب زده اکثر مردها هم این تفکر رو دارند. به سن، تحصیلات و شغل و غیره هم مربوط نمی شه چون یه مسئله متفاوتیه و حفظ بنیان خانواده در همین چند قطره خونیه که شب مبارک زفاف بر ملحفه می چکه . وای اگر نباشه هیچ خانواده ای شکل نمی گیره و جوانان ما فاسد شده اند وحالا بیا درستش کن . خاک تو سر این ملت که عادت کردند فقط دروغ بگن . نه تنها به دیگران که بیشتر از همه به خودشون . یه روز داشتم به یکی از دوستام می گفتم که اگر مردی بخواد از روی پرده ی بکارت من با من ازدواج کنه یا رابطه ی دوستی برقرار کنه و در مورد من قضاوت کنه من نه تنها با طرف رابطه برقرار نمی کنم که دورش رو یه خط می کشم و می اندازم دور. اون جواب داد آخه تو فکر می کنی چند درصد مردهای این جامعه درست فکر می کنند و به ادعاهاشون در مورد فکر باز و روشنی که دارند عمل می کنند؟ جواب دادم حتی اگر به همین دلیل هیچ کس طرفم نیاد حاضر نیستم این حقارت رو بپذیرم.البته دوستم راست می گفت . خیلی کمتر از اون چیزی که من وتو فکرش رو بکنیم همچین مردهایی پیدا می شن . فقط حرف می زنند دریغ از عمل البته خود دختر ها هم تو این زمینه خیلی محافظه کار و متناقض عمل می کنند . من فکر میکنم داشتن رابطه ی جنسی در حین دوستی یه مسئله ی طبیعی و کاملاً منطقیه و دختری که اون رو پذیرفته یعنی یه تابو رو شکسته و اون رو دور ریخته و نباید دوباره برگرده و تن به همون سنت غلط بده اما تمام مشکلاتی که در بالا گفتم از عوامل اصلی بازگشت دوباره به همون نقطه اوله.

پیوست: این پست بعد از فرستادن اولیه اصلاح شده و مطالبی به اون اضافه شده که دید من در این زمینه بیشتر توضیح داده شده .

13منهای 2 روزبطالت

گفتم یه پست بنویسم شاید حس وبلاگ نویسی دوباره برگشت . این بی حوصلگی هم بد دردیه ها و تعطیلات عید همون چیزیه که من چند سالی از ازش بدم می یاد . روزهایی که باید توی خونه سپری کنم و به خاطر تعطیل عمومی بودن هیچ جایی نمیشه رفت . در خوابگاه رو می بندند . ما هم باید کوله و بارمون رو جمع کنیم بریم خونه . در کانون گرم خانواده روزهای خوشی رو سپری کنیم . هفته ی اول که رسماً همش مهمون داشتیم . مهمون از شهرستان . فامیل هایی که سال هاست ندیدی و اگر باز هم نبینی هیچ تغییری در وضعیتت ایجاد نمی شه . افرادی که از فضاهایی که تو در اونها هستی دوراند و حتی 10 کلمه حرف ندارید با هم بزنید . طبق معمول من بالاجبار ساکن خونه شده بودم و نزدیک 1 هفته ای از خونه بیرون نرفتم . دل و دماغ هیچ کاری هم نداشتم .کتاب خوندم و روزنامه . با خودم کلی فکر کردم و به این نتیجه ی دوباره رسیدم من با این وضعیتم اگر تا چند سال دیگه خودم مستقل نکنم دیوونه می شم و باید سراغم رو از تیمارستان گرفت . حرکات و رفتارهایی بین خانواده و مهمونها می دیدم که واقعاً حرص می خوردم . بحث کردن هم فایده ای نداشت . دنیای من خیلی دور افتاده تر از اون چیزیه که بشه فکرش رو کرد . شاخک های فمینیستی ام بدجور فعال شده بود و داشتم حرص می خوردم از حرفها و رفتارهای کلیشه ای و بی معنی . مامان هم که فقط غر می زد و من رو به باد انتقاد و نصیحت می گرفت . آره جلوی مهمونها آبروداری کن . ریدم تو این آبرو. ریدم تو این سنت . حالم اینقدر بد بود که باورم نمی شد . دوست جون هم رفته بود مسافرت و نسیم مونده بود و حوضش. هیچی دیگه ، این پروسه ی شادی آور و خاطره برانگیز رو که پشت سر گذشتم . کوله بارم رو جمع کردم و به زور هزار تا دروغ تونستم برای 2 روز خودم رو نجات بدم . به بهانه ی تحقیق جامعه شناسی روستایی رفتم به یه روستایی به اسم سیاهپوش توی استان قزوین و نزدیک گیلان . خوش گذشت . هم تحقیق کردم هم یه کمی تفریح . آدمهای جدید دیدم و برای اولین بار تنها با دوستهام سفر کردم . تجربه ی خیلی خوبی بود . بعدش هم که اومدم تهران و رفتم عید دیدنی منزل فامیل گرامی و تمام عید دیدنی دعواهای مخفی و حرفهای خاله زنکی بین خواهر ها و برادر هارو تماشا کردم . از اون جایی که من با فامیل رابطه ی خوبی ندارم و از فامیل بازی خوشم نمی یاد اون هم فامیل ما که همش خاله زنک بازیه سالی یک بار به زور به این فامیل گرامی سر می زنم . دیگه همه شروع کرده بودن به گله آره بی معرفتی . فکر کردی از دماغ فیل افتادی . از همه باحال تر این حرف بود که نسیم از وقتی دانشگاه رشته ی خوب و جای خوب قبول شده فکر کرده چی کار کرده . به ما محل نمی گذاره . تهرانه و به ما سر نمی زنه . من هم فقط ساکت بودم و گوش به انتقادها و نصیحت ها و گله ها می دادم و زحمت جواب دادن به خودم نمی دادم . چون امکان داشت یکهو جوش بیارم و این روابط مسخره و فرمالیته ی فامیلی رو به هم بریزم و مامان و بابا رو علیه خودم بشورونم.الآن همکه به شدت ِ منتها دپرسم و با خودم کلنجار می رم که برای تحقیق هام باید چی کار کنم و وقت کمه و از همین فردا باید شروع کنم .این هم حکایت بی پایان من . راستی سال نو مبارک . دوست دارم سال خوبی باشه اما می دونم که نیست . من که روز سیزده به در تو خونه موندم ولی امیدوارم این بیرون نرفتن برایم نحسی نیاره!!!!